Караңгы төннәрдә (Такташ)

Караңгы төннәрдә АВТОР Һади Такташ

Караңгы төннәрдә Уем зәкъкум булып агыла Коры, кансыз тамырлардан; Хыялым бер тирән сахра,— Суык җилләр исә анда. Йөрәгем мәңгегә сүнде Кылыч, уклар ярасыннан; Үләм мин дә китәм инде Явыз «җеннәр» арасыннан. Калыгыз инде иркендә... Китәм мин, ташлыймын җирне. Фәхеш җир! Куеныңа шомлы Еланнар ояласын инде! Очам күккә — кайда пакьлек, Керәм анда җуеп эзне, Йөрермен анда мин ялгыз Ләгънәтләп мәңгегә сезне. Китәм, юк, төшми калмас бу Минем каргыш, сагышларым, Тыныч бирмәс, ерактан Иштелер ямьсез тавышларым. ‘’Зәкъкум — агу’’ ?