Wikibooks:Әкиятләр китабы: юрамалар арасында аерма

Контент бетерелгән Контент өстәлгән
Zahidulla (бәхәс | кертем)
кТөзәтмә аңлатмасы юк
Zahidulla (бәхәс | кертем)
кТөзәтмә аңлатмасы юк
Юл номеры - 23:
| valign="top" width="60%" style="border: 1px solid #8FBC9A; background-color:#E0FDE7"|
<h2 style="letter-spacing:0.1em; style="border: 1px solid #8FBC9A; text-align:center; font-weight:bold; margin:0px 0px 4px 0px; padding:5px 5px {{#ifeq: Les cuisines | 180% | 3px | 5px }} 5px; font-size: Les cuisines |180%; font-variant:small-caps;color: #000000;">Әкиятләр дөньясына рәхим итегез!</h2>
[[Файл:АкСертотмас бүреүрдәк.jpg|200px160px|right]]
:'''[[Сертотмас үрдәк]]''' <br />''([[w:Абдулла Алиш|Абдулла Алиш]] әкияте)''
 
Борын заманда башы бүрекле, аягы төкле бер үрдәк бул­ган. Ул үзе, сайрый белмәсә дә, күргән бер кошына, хайваны­на, ерткычына озак-озак итеп яңа хәбәрләр сөйләргә ярата икән. Тегеләр аның сүзләрен тыңлый-тыңлый арып бетәләр, я бөтенләй тыңламый ташлап китәләр икән. «Ишеттеңме бер яңа хәбәр? Сиңа гына сер итеп сөйлим»,—дип башлап китә торган булган ул сүзен.
:'''[[Аучы егет]]''' <br />''(татар халык әкияте)''
 
Бердәнбер көнне йорт хуҗасы үзенең этен иярткән, корыч балтасын биленә кыстырган да урманга киткән. Йортындагы һәрбер кош-кортына: «Өйдә юклыгымны берәүгә дә белдермәс булыгыз!»— дигән.
Борын-борын заманда булган икән, ди, бер карт аучы. Бу аучы үләр алдыннан бердәнбер малаен үз янына чакырып алган да аңа искереп беткән ау мылтыгы, аннан соң кечкенә генә бер дәфтәр биргән. «Мә, улым, – дигән карт, – бу дәфтәрдә кайсы урманда нинди кош-корт бар, нинди җәнлек кайда ята – бөтенесе күрсәтелгән булыр. Ә фәлән урманда кояш нурын ала торган бернәрсә булыр, син, улым, аңа якын барма», – дигән. Карт шул арны әйтеп бетергән дә үлеп тә киткән. Атасы үлгәч, улы, мылтыкны алып, ауга йөри башлый.
 
«Нигә белдермәскә кушты икән?»— дип, үрдәк йөдәп чык­кан, ләкин ни өчен икәнен һич төшенә алмаган.
Бер көн чыга бу, ике көн чыга, өч көн чыга. Чыккан саен, анасына кая куян, кая төрле кошлар атып алып кайта.
 
Кош-кортлар хуҗаларыннан башка бер кич кунганнар, берни булмаган. «Икенче көнне дә кайтмас бу»,—дип, алар хуҗаны чакырып кайтырга берәрсен җибәрергә булганнар. «Син очасың да, син йөзәсең дә, син йөгерәсең дә, син бар!»— дигәннәр алар үрдәккә...
Көннәрдән бер көнне анасы әйтә улына: «Улым, ди, атаң язып калдырган сүзләргә бер генә күз төшерер идең, нәрсә өйрәтеп калдырды икән ул?» – ди. Малай атасы калдырган дәфтәрне ачып карый, анда да шул: «Фәлән урманда кояш нурын ала торган нәрсә бар», – дип язып ук куйган була. Малай уйлап-уйлап тора да: «Барып карыйм әле мин шул урманга», – ди. Булган хәтле патронын ала да, яхшылап корып, атасыннан калган мылтыгын алып чыгып китә... ([[Аучы егет|дәвамы]])
 
([[Сертотмас үрдәк |дәвамы]])
 
<h2 style="letter-spacing:0.1em; style="border: 1px solid #8FBC9A; text-align:center; font-weight:bold; margin:0px 0px 1px 0px; padding:1px 1px {{#ifeq: Les cuisines | 180% | 1px | 1px }} 5px; font-size: Les cuisines |180%; font-variant:small-caps;color: #000000;"></h2>
[[Файл:Йомры икмәк.JPG|200px|left]]
:'''[[Ак бүре]]'''<br />''(татар халык әкияте)''
:'''[[АучыЙомры егетикмәк]]''' <br />''(татаррус халык әкияте)''
[[Файл:Ак бүре.jpg|200px|right]]
 
Борынгы заманда бар иде бер патша. Аның дүрт улы бар иде. Бер заман патша, хатыны белән икәү, яхшы атлар, яхшы арбалар җигеп, ялан-япан сахрага чыктылар. Сахрада яткан вакытларында, төннең бер мизгелләрендә, боларның чатырларын бик каты җил исеп күтәреп ташлады. Шул ук вакыт һавадан бер дию патшасы пәйда булып, моның куенындагы хатынын күтәреп алып китте. Шул сәгать патша уянып, куенындагы хатынының юклыгын белеп, тиз генә кучерын уятып, икәүләп эзләргә киттеләр. Болар шул төнне эзләп, хатынны таба алмыйча, таң аткач үзенең шәһәренә кайттылар. Патша ат җиткән җиргә ат җибәреп, хат җиткән җиргә хат җибәреп, төрле якка эзләүчеләр җибәреп хатынны эзләргә тотынды.
Әби белән бабай бик тату яшәгәннәр. Бервакыт бабай әбигә карап:
 
— Карчык, икмәк пешерер идең? — дигән.
 
— Нәрсәдән пешерим соң, он юк бит.
 
— Эх, карчык, әрҗә төбеннән кырып, бура почмакларыннан себереп, бераз җыелмасмы?
 
Әби, кечкенә генә канат белән әрҗә төбеннән, бура почмакларыннан себереп, бер-ике уч он җыйган.
 
Әби шул оннан йомры икмәк пешергән дә тәрәзә төбенә суытырга куйган.
 
Икмәк тәрәзә төбендә тора торгач, кинәт сәке өстенә тәгәрәп төшкән, сәке өстеннән идәнгә, идән буенча ишеккә, аннан, бусага аша сикереп, өйалдына, өйалдыңнан тышкы баскычка, тышкы баскычтан ишегалдына, ишегалдыннан урамга чыгып, юл буйлап тәгәрәп киткән.
Икмәк юл буйлап тәгәрәп барганда, каршысына бер куян килеп чыккан:
 
— Икмәк, Йомры икмәк, мин сине ашыйм!—дигән аңар Куян.
Хатынның югалганына тәмам бер ел булган вакытта, патшаның өлкән улы укудан, укуын бетереп, атасы янына кайтты һәм атасына әйтте:
 
— Син мине ашама, Кылый куян, мин сиңа җыр җырлармын,— дигән дә шунда ук җырларга тотынган.... ([[Йомры икмәк|дәвамы]])
– Инде, әти, мин укуның чигенә чыктым. Син инде миңа әнине эзләргә бер ел рөхсәт бир, – ди.
 
Атасы моңардан сорады... ([[Ак бүре|дәвамы]])
|}