Шайтан коткысына бирелеп: юрамалар арасында аерма

Контент бетерелгән Контент өстәлгән
Yeni bet: '''ШАЙТАН КОТКЫСЫНА БИРЕЛЕП…''' Илхат баскан урынында катып калды. Аның алдында кара смокинг кигән, кеч...
 
Төзәтмә аңлатмасы юк
Юл номеры - 1:
'''ШАЙТАН КОТКЫСЫНА БИРЕЛЕП…'''
 
Илхат баскан урынында катып калды. Аның алдында кара смокинг кигән, кечкенә сакаллы, 40 – 45 яшьләрдәге ир – ат басып тора иде.
Илхат шундук аңлап алды, бу гади адәм заты түгелдер. Дөреслеген тикшере өчен сорау да биреп куйды:
- Гафу итегез, Сез кем буласыз?
Тегесе авыз чите белән генә елмайган итте:
- Һе, үзе чакырды да, үзе танымый да торамы хәзер?! Минем кыяфәтем бер кешегә дә охшмаганмы әллә?. Нишлисең, дөнья үзгәрә, без дә үзгәрәбез. Шуңадыр инде, безне хәзер танымый да башладылар. Мөгезле, йөнтәс хайваннар – бу үткән заманнар калдыгы түгелмени инде. Ә хәзер бит малкуарлар, бизнессменнар дәвере? Менә мин шуларның берсе дә инде. Газазил була минем исемем.
Илхат авызын ачып, кинәт кенә пәйдә булган бу затны күзәтте.
- Син үзең бит мине чакырдың, әллә, оныттың да инде? – дип дәвам итте төнге кунак, өстәл артына ук барып утырып.
Илхат уянып киткәндәй булды:
- Юк, мин сине чакырмадым! Мин бернинди Газраилне дә чакырмадым, бугай... – Егет үз-үзеннән шикләнеп куйды. “Кайчан мин сине чакырдым, белмим дә”, дигән төсле җилкәсен генә җыерып куйды.
Кунакка аның сүзләре охшамады булса кирәк.
- Җилкә селкетеп басып торганчы утыр әле булмаса, - дип кенә, салкынча әйтеп куйды. – Газраил дә түгел мин. Әйттем бит инде Газазил, дип. Газраил булырга, мин сине монда үтерергә килмәгән инде. Тынычлан да, икәү бергә, сөйләшеп- серләшеп алыйк.
Илхат, бу төнге кунактан куркарак төшеп китсә дә, бар көчен җыеп, өстәл артына барып утырды.
- Димәк, мине чакырмадым дисең инде? – Газазилнең уң кулында, кайдандыр һавадан, бармак юанлык сигара барлыкка килде. Сул кулын сигара очына китерүе булды, сигарасы кабынып та китте.
Сигара төтене, хуш исләр таратып, бүлмә һавасында матур бизәкләр ясап, түшәмгә күтәрелде.
- Тартасыңмы? – Газазил, шулай ук һавадан икенче сигара китереп чыгарды.
Бу хәлләргә аптырап карап утырган Илхат башын гына селкеде:
- Юк... ташладым...
- Дөрес эшләгәнсең! – Газазил чираттагы төтенне авызыннан һавага өреп җибәрде. – Мин дә ташлаган идем... Бер мең ел элек... Дөнья үзгәрә, менә яңадан тарта башладым. Нервалар шул, какшап беткән нервалар...
Әллә бер мең ел элек булган вакыйгаларны күз алдына китерде, әллә башка нәрсәне – Газазил бөтенләй тынып калды. Карашлары, әйтерсең кайдадыр, диварлар аша үтеп, гасырларга төбәлгән.
Бер минутлап, шулай эндәшмичә утырдылар. Тынлыкны беренче, уянып киткәндәй итеп, Газазил бозды:
-Димәк, чакырмадың инде? – дип янә кабатлады.
- Юк, чакырмадым, - дип ныкышты Илхат та.
- Ә кем соң, күккә карап, бәхет, байлык сорый иде? Ул кеше син түгел идеңме? Монысын да инкаръ итәсеңме?
Илхат кыюсызланып кына:
- Анысы мин идем дә ул... Тик мин бит Ходайдан бәхет сорадым, яисә дидем, әзрәк байлык, акча, дидем...
Газазил авызын зур итеп ачып, шаркылдап көлеп җибәрде.
- Нәрсә сиңа, Ходай әллә акча таратып йөри дип беләсеңме әллә тагын? Хе-хе... - Озак кына көлүеннән тыела алмыйча утырды кунак.
Аның көлүеннән Илхатның тәне чымырдап китте...
- Һе, бәхет дисең инде, байлык дисең инде?... –дип сынаулы гына Илхатка карап куйды, көлеп туйгач.
- Әйе, байлык, бәхет! – Илхатка төнге кунакның, аның өендә аңардан көлеп утыруы охшамады.