(Русчадан)
Бер урманда агач астында, яшьрен,
Качып утыра иде мискин Күгәрчен.
Якыннан шул вакытта узды Лачын,
Җәеп, селкеп канат атлы колачын.
Эченнән сөйләде шунда Күгәрчен:
«Бу Лачын нинди көчле кош, күрәмсең?
Көче күп, тырнагы үткен, явыз ул,
Зәгыйфьләрне ашар, канлы авыз ул.
Вәләкин мин ризамын язмышымнан,
Ходай кыйлган мине көчсез кошыннан:
Зәгыйфь, корбан булу артык, ходаем,
Булудан андый көчле һәм дә залим!»
