Бар иде бездә Сафи атлы кеше,
Бик юаш, бичара, беркатлы кеше.
Тире сатып, җон алып чыккан теше, —
Бар эше шул, юк кеше берлән эше.
Тиргәше юк, сугышы юк, төртеше;
Рәнҗеми, таякласа да бер кеше.
Дине таза, бик каты тәкъва кеше,
Дикъкате бар, диндә бик әкъва кеше.
Бик матур корылмыш иде тормышы,
Яхшы иде, бик чибәр көн күрмеше.
Бар иде бер Фатыйма нам хатыны;
Язамын бу хатының бер катыны.
һәр эштә бу Фатыйма уңган иде;
Мактыймын: уңган иде, булган иде.
һәм дә ямьсез түгел иде төскә дә,
Модный форма күлмәк иде өстә дә.
Бу хатынның һәйбәтилә гайрәте
һәр заманда җәлеп итәрди хәйрәте.
Сафи — абыстай иде, бу — абзыйдыр,
Дөньяда мондый Сафилар азмыдыр?
Сафи абзыйга бөтенләй баш иде,
Сафи — муен,
Фатыйма апай — баш иде.
Хатының бер катыны — хатынының бер гадәтен.
һәйбәтилә гайрәте — курку сала торган гайрәтлелеге.
Җәлеп итәрди хәйрәте — хәйран итә иде.
