I
Төркия бетә
Дип һәркем көтә, —
Балканнар эше
Гел алга китә.
Тик шул Әдернә
Алынмый менә.
Яния, Шкудра
Тиде теңкәмә.
Чыталҗа яман,
Аузы тулган кан,
Туплар дисеңме,
Зурлар дөньядан.
Ай-һай, Чыталҗа,
Син майлы калҗа;
Сине йотмыйча,
Истанбул кайда?
II
Сүзләр куештык,
Дүртәү сугыштык;
Зур кошлар төсле,
Лондонга очтык.
Монда төрекләр —
Ямьсез терекләр —
Авызларыннан
Чәчәләр утлар!
«Сез кемсез, диләр,
Без төркез», — диләр;
Җиңелдек дип һич
Өмет өзмиләр;
Диләр: «Госманлы
Өч истихкямны
Кулда тотканда,
Туктатмас канны.
Артык шаулыйсыз,
Бик күп даулыйсыз.
Нигә тарихтан
Гыйбрәт алмыйсыз?
Руслар да җиңде,
Якынгук килде;
Аңар нәмсәләр
Күпме җир бирде?
Курыкма, нәмсәләр —
Безнең кемсәләр,
Вильһелем лаек,
Калиф дисәләр.
Безгә бар да бер,
Итсәгез сабыр,
Чыталҗада да
Сезгә бар кабер!»
Истихкям — ныгытма.
